söz uçar yazı kalır

“saat üç. bir şey yapmak isterseniz, bu saat ya çok geç ya çok erkendir.” jean paul sartre

bir düzine kalemin tükendiğini görecek kadar sana yazdım.bizim hikaye beş altı paragrafı geçmez sanmıştım.toparlarım sanmıştım

her şeyi not eden bir insan olarak bu söz uzuuun yıllar hayat felsefemdi üzgün anlarımı yazdığım not defterim küçük küçük not defterleri kutuların içine yerleşmiş derste yolda izde yazdığım kağıtlar aynı zamanda uzun süre tuttuğum günlüğüm bunların hepsini yırttım gittim evin ordaki parkta yaktım parçaları da bunları açıp açıp okuyodum hiçbir şeyi unutmuyodum unutamıyodum daha doğrusu bu yüzden bu benim açımdan hiç iyi bir şey gibi gelmedi yazmak rahatlatıyor belki ama unutulması gereken şeyler de var söz de uçsun yazı da yenilerini söyleriz.

"i̇ncil'in ilk emri sev, tevrat'ın yaşat, kuran'ın oku... hristiyan sevmedi, yahudi katil, müslüman cahil. sevmeyi seks sandılar, yaşatmayı öldürmek sandılar, okumayı ezberlemek sandılar, bundandır bu sonumuz."

söz uçar yazı i̇ki cihanda eyvah...

önemli olan kaldığına değecek bir yazı olması

söz uçar yazı kalır tofaş yanlar izi kalır ~isyankar47

bir terastayım.boğazı görüyor...uzakta bir gemi var.havada ise hafif bir rüzgar saçlarımı bırakmışım eskisi gibi uzun ve kıvırcık...elimde ki bardakta geceden kalma biraz şarap gün yeni aydınlanıyor terasa çıkarken düğmesine bastığım radyoda sezen aksu çalıyor...'şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler şimdi bana seninle bir ömür vadetseler'